-
樗散
古诗《樗散》宋·释文珦,樗散不任用,居然老空林。柴门绝车马,径草三尺深。静对西山云,颇觉谐素心。此外非所知,谁言有华簪。
-
尧任舜禹行
古诗《尧任舜禹行》宋·释文珦,尧任舜禹,圣化日熙。二臣至德,惟尧克知。明良胥会,徵庸弗疑。佐命垂统,股肱纲维。行尧之道,蚤夜孳孳。上齐七政,大录万几。与人为善,念兹在兹。...
-
送人归山
古诗《送人归山》宋·释文珦,君归西山去,为爱山中云。云亦喜君归,日夕常氤氲。云踪渺难期,别恨徒殷勤。他时望山色,眼中如见君。
-
钓者吟
古诗《钓者吟》宋·释文珦,吾谓钓者徒,今古不同流。今钓曲为饵,古钓直不钩。直钓不在得,所得过于求。曲钓志在得,所得良可羞。乃知今古钓,不可相为谋。好古不好今,颇若能自...
-
游仙·其六
古诗《游仙·其六》宋·释文珦,青峰万仞高,云路多盘纡。松柏冬不凋,悬溜成石肤。上有逍遥天,元心与道俱。长揖谢尘凡,放情常晏如。唯服玉石脂,千年貌不枯。命我登仙坛,坛名号玄...
-
西村老叟
古诗《西村老叟》宋·释文珦,西村逢老叟,事事皆天真。发白不记岁,鸟鸣知是春。耕桑了衣食,儿女俱和循。日暮野中归,荷锄仍带薪。见人但恭敬,尘满头上巾。未尝识都邑,岂闻有君...
-
废宅
古诗《废宅》宋·释文珦,昔年夸富贵,磨灭等流尘。应是重归燕,难寻旧主人。径莎空泣露,门柳不成春。唯有同游客,经过感慨频。
-
天目山逸人居
古诗《天目山逸人居》宋·释文珦,隐处元无路,烟霞素所期。不逢樵子说,那有世人知。树老回春晚,山高见日迟。欲为重到约,恐尔又深移。
-
闻似道入相因赋诗
古诗《闻似道入相因赋诗》宋·释文珦,盛德方为贵,虚名底用高。异时游荡子,今日儗萧曹。红粉催身朽,清霜入鬓牢。势穷人事改,槐棘等蓬蒿。
-
探幽
古诗《探幽》宋·释文珦,秋色令人爱,青藜助远探。柿枫丹互映,天水碧相涵。绝景沙鸥占,幽程野老谙。谓予云外去,更有古龙潭。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
春日
古诗《春日》宋·释文珦,春泉青似淀,春嶂碧于螺。远近随吾意,芒鞋幽兴多。人生行乐尔,富贵复如何。难与时人道,风前独放歌。
-
登太白绝顶龙池望远
古诗《登太白绝顶龙池望远》宋·释文珦,苍莽势连空,跻攀径绝踪。乱峰排似戟,片石响于钟。鸟语春云密,龙归暮雨重。下观群岫小,始觉此为宗。
-
春日怀人
古诗《春日怀人》宋·释文珦,林岭春云满,陂湖春水多。旧乡书不到,久客意如何。老去长牢落,悲来一啸歌。故人今在否,相忆梦青萝。
-
看月
古诗《看月》宋·释文珦,静室焚香罢,间吟倚石栏。忽从青玉峡,涌出白银盘。列宿消芒尽,清晖照胆寒。终宵不成寐,二十四回看。
-
夜坐
古诗《夜坐》宋·释文珦,孤蟾如鉴明,照我坐寒更。列宿光芒淡,满林风露清。人行守犬吠,猿过宿禽惊。静趣凭谁会,忘言对短檠。
-
酬筼房秋崖昆仲见寄韵
古诗《酬筼房秋崖昆仲见寄韵》宋·释文珦,岁月骎骎苦易过,凝霜还见委庭莎。从来桑下不三宿,此去榆光尚几何。旧社久荒谁复记,远公难觅恨空多。诸贤赖有刘雷在,时寄新诗到薜萝。
-
远尘
古诗《远尘》宋·释文珦,忘名忘利人,傲岸孰能驯。老去身犹健,闲中乐最真。洁修松体貌,清劲竹精神。日夕常相对,无缘更有尘。
-
哀理樗散
古诗《哀理樗散》宋·释文珦,樗散本灵种,根于广莫乡。繁阴深雨露,怪节老风霜。幸自忘封植,何须较短长。世交多未达,为子重悲伤。
-
霅城重会修蘋州
古诗《霅城重会修蘋州》宋·释文珦,江湖身不定,十载别年兄。忽尔重逢面,翻疑是隔生。湿云行有路,细雨落无声。惆怅还分手,扁舟出郡城。
-
有客
古诗《有客》宋·释文珦,有客老柴荆,终辞世上名。因贫诸事省,无位一身轻。水月通禅意,山云寄野情。草衣兼木食,亦足了馀生。