-
爱性
古诗《爱性》宋·释文珦,爱性畏欢呶,云深一径茅。了无徒属累,唯结鹿麋交。灌木由来古,修篁亦渐苞。终然声利表,颇若类由巢。
-
老子
古诗《老子》宋·释文珦,老子深栖趣已成,尘鞿何计可相萦。寒泉一道知来脉,灵木多年产寄生。云外暗藏龙虎穴,风中清度鹤猿声。过从等是无心侣,同吃山厨芋颗羹。
-
安分
古诗《安分》宋·释文珦,鴳鹏虽有异,小大各逍遥。静处安吾分,尘缘坐见消。烟霞开古色,松柏尚高标。更爱无生侣,时来伴寂寥。
-
又言交
古诗《又言交》宋·释文珦,道交淡如水,世交甘如醴。结交当以真,审交当以理。道交似无情,曾不异生死。世称刎颈交,未必能终始。君不见昔者,陈馀与张耳。
-
北风行
古诗《北风行》宋·释文珦,北风凛凛生祁寒,阴云万里何??,群木尽槁叶尽丹。日月迅駃犹飞湍,人间光景亦易殚。离家不如在家安,胡为夫君乃游般。自古共嗟行路难,摧轮折轴良可叹...
-
少年走马行
古诗《少年走马行》宋·释文珦,少年走马去如飞,大笑吾衰行走迟。吾同君健应无日,君似吾衰定有时。乌兔交驰犹急传,能令海水桑田变。物之大者尚难常,何况百年如迅电。要知此语非相...
-
竹下晓吟
古诗《竹下晓吟》宋·释文珦,竹下坐清晓,露气沾裳衣。楼钟发清响,山月耿馀辉。心静息欲无,渺与万物违。庄周苦未达,梦作蝴蝶飞。
-
舟中·其一
古诗《舟中·其一》宋·释文珦,沧波渺渺思无穷,归棹悠悠信夕风。睡去不知何处泊,觉来霜月满船篷。
-
走马引
古诗《走马引》宋·释文珦,走马官奴金缕衣,食人膏血如瓠肥。田夫力耕犹饿死,尔曹醉饱忘年饥。天视生民同一子,胡为不平乃如此。人众胜天且勿惊,天若定时天自平。
-
山房假寐梦有一客抱琴奏曲而去既觉诗以记之
古诗《山房假寐梦有一客抱琴奏曲而去既觉诗以记之》宋·释文珦,山房夜坐无众喧,隐几而卧方澹然。忽梦有人来我前,从容为我挥五弦。琴声一一皆清圆,如听广乐于钧天。曲终倏尔升云軿,亦有笙鹤相后先。未知重会在何...
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
桂堂吟
古诗《桂堂吟》宋·释文珦,团团老桂阴,缥缈见云栋。西风吹古芗,熏破幽人梦。梦破叶间清露滴,明月满空秋一色,便跨银蟾上穹碧。
-
送僧东归
古诗《送僧东归》宋·释文珦,今朝送君处,草色如许新。后会既难定,别愁那易陈。分手限吴越,烟波渺无津。云山更重叠,归与何峰邻。凭人问消息,或恐非其真。不如早重来,勿使山猿...
-
闲门
古诗《闲门》宋·释文珦,闲门绝尘鞅,松栝皆肺肺。言忘见道真,静极闻天籁。野菜宁加糁,山衣或无带。此心苟不欺,贫贱亦何害。
-
月下吟
古诗《月下吟》宋·释文珦,炎宵喜见月,对月还伤神。视彼清凉月,感吾梦幻身。月色镇长在,身将化为尘。月照今人尽,还照后来人。今人后人自归土,此月光辉弥万古。了知身幻不坚...
-
山中吟·其六
古诗《山中吟·其六》宋·释文珦,受性不分拿,处身常落魄。难以事王侯,唯堪友猿鹤。遂尔辞国都,终然住林壑。渴则饮涧溪,饥则茹薇藿。烟霞水石间,自得无穷乐。所归在一死,天地为棺...
-
征妇怨
古诗《征妇怨》宋·释文珦,宁为路傍草,莫作战士妻。初嫁席未温,夫今戍辽西。忆与夫别时,山川正飞雪。腰间弓箭重,冰冻马蹄裂。夫君在万里,如何可相求。瞻彼日月光,使妾心悠...
-
桂感
古诗《桂感》宋·释文珦,桂非桃李俦,露冷花始拆。馨香枝可取,欲以寄嘉客。道远莫能致,徘徊终日夕。别情因物感,千里未尝隔。
-
酬李筼房见寄
古诗《酬李筼房见寄》宋·释文珦,修筼古君子,溪上有清风。直节应难并,高标自不同。婵娟消俗虑,培养见深功。爱此黄钟管,传声到谷中。
-
怀归西国
古诗《怀归西国》宋·释文珦,此世为何世,吾身亦幻身。固应常邈邈,其可效频频。饯日怀乡国,闻莺忆故人。得归方始乐,久客厌风尘。
-
送僧之华亭
古诗《送僧之华亭》宋·释文珦,忽尔来相别,携琴便出关。此行离日下,何事到云间。郭外遥通海,舟前少见山。应思旧栖处,樵屋过秋闲。