-
晓坐
古诗《晓坐》宋·释文珦,梦破不成寐,茅斋坐清晓。他山已击钟,独树初啼鸟。四体既调柔,众境亦深窈。素书未终轴,朝光射林杪。任性无外求,一静万缘了。何事尘中人,百年徒扰...
-
戍妇词
古诗《戍妇词》宋·释文珦,女萝施松柏,终始相因依。结发为婚姻,偕老相与期。夫今戍边城,贱妾无由随。行行日已远,何时定当归。但愿崇勋业,上报明主知。谅君守恒节,妾心终不...
-
春晚
古诗《春晚》宋·释文珦,黄鸟声中春意深,百花如梦已消沉。午窗睡觉心无事,行过溪南看绿阴。
-
灵鸟篇
古诗《灵鸟篇》宋·释文珦,尝闻有灵鸟,其名为凤凰。九苞信嘉瑞,五色成文章。其宿必丹穴,其鸣在朝阳。有德斯出现,德衰还伏藏。始至于少皞,再巢于陶唐。舜恩被动植,闻韶复翱...
-
老怀
古诗《老怀》宋·释文珦,终向江湖老此身,了无机事却难驯。沙鸥信是同盟者,白首相看意最真。
-
衰病
古诗《衰病》宋·释文珦,衰病苦无悰,偃仰以终日。少间步东园,愈使我心怵。名芳扫迹空,野草争头出。无力事耘耛,长吁返蓬室。
-
江上·其二
古诗《江上·其二》宋·释文珦,无柰春芳损客心,每于江上独行吟。朝朝莫莫寒潮水,不似归愁一度深。
-
怀友·其二
古诗《怀友·其二》宋·释文珦,路隔千里遥,人经十年别。音书久不至,芳草又还歇。青山天外尽,白鸟烟中没。此夕倚江楼,相思心欲绝。
-
老耳聋聩乙酉岁绝不闻鹃啼
古诗《老耳聋聩乙酉岁绝不闻鹃啼》宋·释文珦,湖海漂流岁月长,每闻杜宇辄思乡。如今耳与声尘绝,啼杀吾心也不伤。
-
冬日山居
古诗《冬日山居》宋·释文珦,出门无所求,藜杖常挂壁。睡起日将午,耳目有清适。冰池坼寒光,雪檐响清滴。道人期不来,独看麻衣易。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
裒集诗稿
古诗《裒集诗稿》宋·释文珦,吾学本经论,由之契无为。书生习未忘,有时或吟诗。兴到即有言,长短信所施。尽忘工与拙,往往不修辞。唯觉意颇真,亦复无邪思。事物皆寓尔,又岂存肝...
-
芙蓉花歌
古诗《芙蓉花歌》宋·释文珦,东邻槛外芙蓉花,初开粲粲如朝霞。今朝花谢枝空在,绕树千回只叹嗟。花谢明年还复开,红颜已去终难回。人生不及花枝耐,况有流光白发催。游子对花心尽...
-
闲居·其一
古诗《闲居·其一》宋·释文珦,四体本虚空,万物犹土苴。以此存内照,颇觉非外假。存亡楚人弓,得失塞翁马。但使吾道存,正欲知者寡。
-
春日吟
古诗《春日吟》宋·释文珦,春山青,春水绿,野鸟啼春声续续。提壶劝我饮,杜鹃劝我归。吾归不待劝,吾贫无酒资。之二虫,不吾知,徒尔为。
-
晚宿山寺
古诗《晚宿山寺》宋·释文珦,日晚投山寺,萧然异人境。石房云气深,苔阶雨声冷。心清不成寐,篝灯对孤影。清猿亦可人,长啸西南顶。
-
运有荣枯行
古诗《运有荣枯行》宋·释文珦,运有荣枯,道有隆污。吉凶福祸,相为乘除。历览旧载,变灭纷如。或以贪残,或以逼诛。莫知其端,为之长吁。予少愚蠢,不能奔趋。翛然物表,与古为徒。...
-
吾生
古诗《吾生》宋·释文珦,吾生少壮时,穷力在经教。一心融万境,颇亦能致效。老来更脱略,山水随所乐。今成信手棋,胜负不复校。
-
天道夷简行
古诗《天道夷简行》宋·释文珦,天道夷简,荡荡巍巍。人心不然,大行险巇。转眼翻覆,诚不易知。忠或见疏,信或见疑。离间致入,宁复顾思。昔者缱绻,终焉弃遗。圣如周公,王犹不知。...
-
余行江湖馀五十载备知交态唯熏自闻始终不变因作歌见意焉
古诗《余行江湖馀五十载备知交态唯熏自闻始终不变因作歌见意焉》宋·释文珦,小人必树党,势利相因依。势成乃翕合,势去还暌离。君子贵独立,中心存不欺。荣华羞附丽,衰谢罔弃遗。君子与小人,于此常见之。君子诚可宗,小人足堪...
-
古松歌
古诗《古松歌》宋·释文珦,山中草木知何数,独爱庵西古松树。千岁老鹤巢其巅,根有茯苓心不蠹。秋来是物皆摇落,此君劲色还如故。尝间无用乃全生,却恐身为材所误。最好无过是樗...