-
柳下吟
古诗《柳下吟》宋·释文珦,娿娜绿杨阴,深于夏屋深。居来身自在,胜与俗浮沉。坐暑堪忘箑,乘风或散襟。清闲消不尽,乞与野莺吟。
-
向乐古移居山中
古诗《向乐古移居山中》宋·释文珦,高怀厌古市,买屋住深峰。束帛不可聘,世人那易逢。故家遗石鼓,好景对金钟。得句凭谁会,长歌慰井龙。
-
溪上野人家
古诗《溪上野人家》宋·释文珦,隔水两三家,荆扉带郭斜。春风喧燕雀,时雨足桑麻。翁媪皆垂白,衣冠不尚华。乌蓬船一只,出入渡头沙。
-
秋野即事
古诗《秋野即事》宋·释文珦,深原草径斜,烟际两三家。老屋门无钥,清溪底见沙。断蝉嘶败柳,孤蝶恋寒花。历省曾游处,分明似若耶。
-
送王商公游永嘉兼呈东圳曹侍郎荆山刘学士
古诗《送王商公游永嘉兼呈东圳曹侍郎荆山刘学士》宋·释文珦,觅句东嘉去,春风草又薰。一千馀里路,四十九盘云。幸有江山助,休为旅泊分。曹刘诸老在,为我致殷勤。
-
重游天台华顶峰·其二
古诗《重游天台华顶峰·其二》宋·释文珦,天台三万丈,华顶入穹苍。片石群魔慑,千年古寺荒。树枯赪菌出,僧老白眉长。极目沧溟际,烟波更渺茫。
-
黄叶
古诗《黄叶》宋·释文珦,吾心爱黄叶,不翅于南金。九月秋风高,柴门积来深。一一自掇拾,书我白头吟。吟成意谁与,拄颊对遥岑。
-
赠日者云谷俞喜·其二
古诗《赠日者云谷俞喜·其二》宋·释文珦,客身犹卧玲珑石,乡梦长悬岞崿山。詹尹自应知我意,为言何日定当还。
-
送人·其二
古诗《送人·其二》宋·释文珦,暂时相见还相别,别恨多于未见时。明日新安江上去,春风波浪不相知。
-
春日野外
古诗《春日野外》宋·释文珦,春波荡瀁满方塘,春草无名各自长。沙际渔翁偏自在,醉抛蓑笠卧斜阳。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
山房
古诗《山房》宋·释文珦,山房孟冬月,独坐对残缸。侍者嫌贫去,诗魔以静降。霜威寒透衲,月色碎穿窗。万法皆非侣,令人忆老庞。
-
吟意
古诗《吟意》宋·释文珦,朝吟暮亦吟,吟意在山林。往事皆如梦,馀生已死心。白云闲到底,黄叶积来深。此是吾安处,人休笑陆沉。
-
边思·其二
古诗《边思·其二》宋·释文珦,胡雁南翔已尽回,闺中不见寄书来。穷荒二月无青草,长对东风赋七哀。
-
东嘉风土
古诗《东嘉风土》宋·释文珦,山水知名旧永嘉,谢池千古湛清华。四郊风土宜柑树,百里官河尽藕花。鸦鹭共栖江面石,渔商分泊渡头沙。他年若向中川住,管定清游少在家。
-
偃息
古诗《偃息》宋·释文珦,偃息冷云边,悠然白已玄。动时皆物役,静处是吾天。虚牖延萝月,连筒引竹泉。心期终不出,就此了馀年。
-
自爱
古诗《自爱》宋·释文珦,自爱予生爱性真,真存浑不管渠嗔。从来有水有山处,著得无名无利人。腾踏岂须夸驵骏,幽潜端可养精神。尽向云边寻隐迹,谁知云是老夫身。
-
边思·其一
古诗《边思·其一》宋·释文珦,十年辛苦戍边城,朔漠漫漫万里平。厌听胡儿吹晓角,声声都是断肠声。
-
采莲曲·其一
古诗《采莲曲·其一》宋·释文珦,荡桨入平湖,湖波渺无极。红白芙蓉花,何如妾颜色。
-
忆友
古诗《忆友》宋·释文珦,同人久别离,消息不曾知。心似长堤柳,千丝又万丝。
-
山中吟·其四
古诗《山中吟·其四》宋·释文珦,适俗岂吾志,归山存杖藜。渔樵日来往,岩崖恣攀跻。惜竹改新术,滋兰因故畦。忘机旧猿鹤,偏近座边栖。