-
雁山灵峰寺
古诗《雁山灵峰寺》宋·释文珦,谢公岭下灵峰寺,诺讵罗曾向此居。入洞不知归寺路,乱峰相倚上空虚。
-
农户
古诗《农户》宋·释文珦,农户竹林西,茅檐傍水低。黄鸡四五只,青韭两三畦。社瓮醅堪漉,秋田秫又齐。老翁留客住,为具任山妻。
-
山居·其二
古诗《山居·其二》宋·释文珦,肯道山居太寂寥,不妨随分自逍遥。尽空眼界终无翳,为厌声尘亦去瓢。菊老尚能存正色,松孤还自有高标。道人乐地唯如此,说与同流意更消。
-
郊外春日
古诗《郊外春日》宋·释文珦,垂杨袅东风,桐花醉鸣鸠。地僻无行人,方塘水交流。
-
晚·其二
古诗《晚·其二》宋·释文珦,残阳下西岑,暝色起平坂。林下一僧归,钟声烟际远。
-
息影
古诗《息影》宋·释文珦,息影尘埃表,安心静默间。若为消白日,长是对青山。流水欲穷处,野猿相与还。孤云时起灭,未必似余闲。
-
言志·其四
古诗《言志·其四》宋·释文珦,山中良自好,住久乐已成。山木有嘉荫,山禽无俗声。永言辞世路,世路多不平。亦以性疏懒,不能但劳生。
-
依韵酬葛秋岩陶体四首·其三
古诗《依韵酬葛秋岩陶体四首·其三》宋·释文珦,吾生一无营,终日衡门下。栖迟已成乐,岂羡台与榭。相彼常汲汲,而我独多暇。时听蜾祝儿,于以知物化。
-
寻幽宿隐者居
古诗《寻幽宿隐者居》宋·释文珦,先生巢许流,远志在箕颍。由来天机深,遂使尘事屏。云霾山径长,草没柴门静。相逢冬日暮,共语寒夜永。照暝然枯松,漱泉?暗井。虎啸谷风生,猿啼霜月冷...
-
言志·其一
古诗《言志·其一》宋·释文珦,凡物无美恶,适俗斯见收。荆玉勿彊献,隋珠毋暗投。苟曰道不同,其可相为谋。知己尽沦丧,吾生行且休。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
老景
古诗《老景》宋·释文珦,日月如飞梭,为我织老景。苍艾浸成色,素丝飒垂领。短长任所裁,厚薄焉足省。善贾亦徒施,终然付泡影。
-
送赵东阁罢官归永嘉
古诗《送赵东阁罢官归永嘉》宋·释文珦,一年吟抱寄京华,几度相逢说永嘉。梦入西山寻枸杞,约归东阁看梅花。风霜摧拉知何事,雨露生成自有涯。应笑屈平终不返,空留遗恨在长沙。
-
苦益菜
古诗《苦益菜》宋·释文珦,苦菜吾所嗜,意与食檗同。古者以益名,颇足昭其衷。秋花更清妍,绰约冰雪容。恍疑姑射仙,或如采芝翁。菊以彭泽显,莲以濂溪崇。此独无知音,没身萧艾...
-
悠悠万里行
古诗《悠悠万里行》宋·释文珦,悠悠万里行,河畔草青青。青草有衰歇,远行无期程。秦既灭六国,驱民筑长城。长城三千里,将以限胡兵。城边沙水寒,饮马马悲鸣。筑夫困久役,谁无乡土...
-
无心
古诗《无心》宋·释文珦,出本无心倦即归,悠悠天地一支离。此真难与时人说,惟有山云乃得知。
-
喜晴·其二
古诗《喜晴·其二》宋·释文珦,经旬雨不断,今日喜新霁。杖策东皋行,桑柘阴翳翳。蚕老欲登箔,菜麦亦可刈。田园足生理,外此尽误计。父老诚见客,吾驾从兹税。
-
夜兴
古诗《夜兴》宋·释文珦,万缘不相涉,默坐调四肢。天理静中见,物情闲处知。长风扫重阴,皎月生东篱。寒虫唧唧鸣,亦各知天时。悠然发清兴,朗诵渊明诗。人生百年间,汲汲奚所...
-
晚秋闲步
古诗《晚秋闲步》宋·释文珦,晚来闲步阅秋光,田上人家尽涤场。远浦寒波浮雁鹜,荒山落日下牛羊。客鬓已非当日黑,菊花空似去年黄。因听翁媪言音异,又复令人忆故乡。
-
寻山家
古诗《寻山家》宋·释文珦,路入深原三四里,林藏鸡犬十馀家。村篱疏密齐栽枳,山崦高低尽种畬。石罅春风生野笋,洞中流水出残花。爱同樵客言幽事,不觉归途暮景斜。
-
养疾
古诗《养疾》宋·释文珦,介特无门徒,室亦如垂罄。隤然类枯株,聊以养衰病。朝来启篱户,落叶满苔径。流光遽如斯,脆质安能竞。虚籁起高林,助我发长咏。