-
幽处
古诗《幽处》宋·释文珦,幽处绝烦喧,白云常在门。高歌动涧壑,空境外乾坤。洗眼菖蒲水,轻身枸杞根。闲中存至乐,难与俗人言。
-
郊行遣兴
古诗《郊行遣兴》宋·释文珦,节序易推迁,行行感暮年。麦云黄冒陇,柳浪绿浮川。倦鸟犹知返,飘蓬最可怜。故乡无旧业,何计赋归田。
-
雷峰
古诗《雷峰》宋·释文珦,不定似飞蓬,还来宿此峰。霜欺孤客枕,风乱四山钟。好梦如冰薄,归心与酒浓。旧房谁占住,门有最长松。
-
野兴
古诗《野兴》宋·释文珦,野人乘野兴,短策胜华轩。缓步有幽趣,长歌非俗言。烟霞仙佛境,鼓笛鬼神村。遁世今成乐,浮华岂足论。
-
客中会友
古诗《客中会友》宋·释文珦,客涂方浩荡,岁物正萧条。相见江城暮,俱伤鬓发凋。阴云将变雪,寒水不成潮。明日还为别,离愁未易消。
-
宋氏林园
古诗《宋氏林园》宋·释文珦,径穿荒草入,门向断河开。不是君居此,应无人到来。种花逢雨活,接树待春回。冷笑求名者,衣间有俗埃。
-
酬源上人见寄
古诗《酬源上人见寄》宋·释文珦,自从相别后,闻过海邦居。不得陪乡话,空烦寄远书。林声随雨散,溪影度云虚。若遂东游计,终朝到子庐。
-
逆旅
古诗《逆旅》宋·释文珦,逆旅夜冥冥,寒灯结烬青。一声霜雁过,倦客梦初醒。
-
题江湖伟观
古诗《题江湖伟观》宋·释文珦,左右江湖仙圣宅,龙飞凤舞帝王家。楼台高下随山势,渤澥微茫涌日华。渔浦风和翻柳影,官河春尽落桐花。钱唐佳丽今无比,回首中原望眼赊。
-
山中老宿
古诗《山中老宿》宋·释文珦,云壑居来岁月长,千株松下一间房。扫空心地苕花帚,熏彻根尘柏子香。施法定应拈麈柄,接人曾不下禅床。生缘已自都忘了,唯道西归有故乡。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
客居
古诗《客居》宋·释文珦,借得空房住十春,野麋山鹿日相新。宁嫌老景犹为客,却喜闲身不属人。于转物时观世界,向无心处得天真。深居谢绝曾非傲,朽钝形骸畏屈伸。
-
东冈晓雪
古诗《东冈晓雪》宋·释文珦,萧萧夜来雪,失却登山径。晓望东冈头,寒花满松顶。
-
辛巳仲冬二日冬至孟冬晦日偶成·其一
古诗《辛巳仲冬二日冬至孟冬晦日偶成·其一》宋·释文珦,天地一阴阳,推迁见短长。后朝方反复,此月谩称良。萍梗馀浮迹,桑榆借晚光。有龟还懒卜,唯觉好支床。
-
旅吟·其二
古诗《旅吟·其二》宋·释文珦,逆旅新寒入,荒林败叶飞。乡心空自动,衰病不能归。
-
叙志
古诗《叙志》宋·释文珦,夙了万缘空,年衰转更慵。梦身休化蝶,病耳畏闻蛩。野服萝堪制,山粮穄可舂。誓将云木友,怕与世人逢。
-
幽栖
古诗《幽栖》宋·释文珦,幽栖绝世纷,足以养心君。是草皆为药,无山不出云。房空留鹿伴,果熟与猿分。信口成诗句,长谣到夕曛。
-
水乡闻雁
古诗《水乡闻雁》宋·释文珦,短景又还暮,羁愁那易禁。半生无着莫,万事任浮沉。衲敝芦花冷,炉存葑火深。云间断行雁,时复动哀吟。
-
感旧
古诗《感旧》宋·释文珦,山川虽不改,伤感自难穷。野树浮新绿,宫花陨旧红。两间无异气,一等是春风。万古乘除理,谁能究始终。
-
溪上
古诗《溪上》宋·释文珦,散策清溪岸,茅檐事事幽。燕巢春始垒,蛛网雨来收。翁媪能留客,儿童不识愁。兴长归径晚,回首问群鸥。
-
西风·其二
古诗《西风·其二》宋·释文珦,西风飋飋起松林,卷尽长空万里阴。明月在天天似水,似余一片坐禅心。