-
闲居多暇追叙旧游成一百十韵
古诗《闲居多暇追叙旧游成一百十韵》宋·释文珦,予生驽且钝,良御谩加鞭。蹇步常居后,长途靡克前。于焉辞里塾,竟尔向林泉。鲁诰方擩哜,真乘又赜研。孳孳羞愒日,矻矻自穷年。灵岳言犹在,天台笔已...
-
食苦笋
古诗《食苦笋》宋·释文珦,老去居山乐最真,盘蔬日日富前陈。爱尝苦笋疏甜笋,似进忠臣远佞臣。饭为韵清常倍食,酒因味爽或添巡。美芹之意全相似,颇谓堪将献紫宸。
-
堪叹
古诗《堪叹》宋·释文珦,堪叹是衰年,年年白发添。客身穷鬼狎,古道俗人嫌。当作凌霄鹤,休为上竹鲇。到头归去好,只合效陶潜。
-
桐庐县
古诗《桐庐县》宋·释文珦,潇洒桐庐县,名闻汉代馀。民风尚耕钓,土物富薪蔬。江水连衢港,云山带越墟。终期置茅屋,邻近钓台居。
-
静处
古诗《静处》宋·释文珦,常于静处着闲身,别是清虚冷澹人。禅里断除千种法,吟中消受一生贫。声名岂必存编简,林壑从来有隐沦。云月溪山无限景,对余一一意皆真。
-
闭户
古诗《闭户》宋·释文珦,闭户秋风里,寥寥绝往还。菊开无俗艳,木落见真山。心比孤蟾净,身同野鹿闲。困来虽就枕,无梦到人间。
-
西风
古诗《西风》宋·释文珦,西风吹鬓鬓成霜,变异无端那有常。交友后先同昨梦,老人八十尚他乡。书空雁字行疏密,泣砌虫吟韵短长。尽是客中秋意绪,谁能对此不凄凉。
-
怀天童故栖
古诗《怀天童故栖》宋·释文珦,高僧住太白,给侍来天童。东岭极遐旷,西岩亦玲珑。神龙宅其巅,风云自相通。久别劳梦寐,何当返山中。
-
深居·其一
古诗《深居·其一》宋·释文珦,深居在空闲,颇适静者性。门外无游尘,落叶满荒径。阳光下西垂,东岭有馀映。焚香读楞伽,唯许山鬼听。
-
闲居·其三
古诗《闲居·其三》宋·释文珦,闲人了无营,偃卧常至午。暖日到床前,落叶满篱户。或时散幽步,东冈复西坞。誓此毕馀龄,青山不相负。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
送僧归静林精舍
古诗《送僧归静林精舍》宋·释文珦,天竺山中秋讲散,露蛩烟雁动乡情。五株松下梁朝寺,归听罗浮古磬声。
-
秋怀
古诗《秋怀》宋·释文珦,霜风吹槁梧,索索生秋声。梁燕已无迹,哀鸿复南征。游子当此时,转觉难为情。庭闱隔千里,日夜白发生。
-
病起·其二
古诗《病起·其二》宋·释文珦,卧病厌厌断闻见,年头未识春风面。今朝强起步晴光,伤心满地残梅片。
-
废冢
古诗《废冢》宋·释文珦,荒草没颓垣,知是何人墓。高顶上牛羊,空间住狐兔。行旅为伤神,子孙在何处。飋飋起悲风,萧骚白杨树。
-
秘书山中草堂
古诗《秘书山中草堂》宋·释文珦,谢客开山兴,深居寄草堂。曲阑凭野色,虚牖敞晴光。路转青林合,泉流碧涧长。群峦分向背,平楚接微茫。兰茝含幽洁,松筠傲雪霜。玄猿啼夜月,青鹤舞朝...
-
山中隐者居
古诗《山中隐者居》宋·释文珦,书满茅堂药满园,路蹊深绝似桃源。夕阳过去樵声尽,一个猕猴出掩门。
-
拟古·其二
古诗《拟古·其二》宋·释文珦,事往不可追,愁来不可扫。悠悠百年间,一身孰能保。昔为席上珍,今作路傍草。倚伏理则然,宁复有当道。古者贤圣人,身否亦枯槁。嘉名如日月,万世犹杲...
-
不出
古诗《不出》宋·释文珦,不出柴门三月彊,亦无诗句答风光。悠然自有深居乐,满径从教春草长。
-
戒奢
古诗《戒奢》宋·释文珦,羲农至舜禹,所尚惟朴素。迨及三代衰,君臣皆不度。其源既已开,展转若涂附。秦汉距陈隋,相沿少知悟。伤财而害民,多不能永祚。乃知纵奢淫,天人所同...
-
世情
古诗《世情》宋·释文珦,世情多反覆,衰荣难预卜。本是昔时笑,翻成今日哭。故乡无旧业,客身同草木。纷纷轻薄儿,谁能顾幽独。虽无禄资身,喜有山在目。得失何足论,长歌倚修...