-
吾性
古诗《吾性》宋·释文珦,吾性本疏狂,难教住帝乡。看心忘世界,濯足爱沧浪。往事皆如梦,浮生底用忙。到头华衮服,不及芰荷裳。
-
持律僧
古诗《持律僧》宋·释文珦,坚持先佛戒,不染世间缘。过午都忘食,终年只坐禅。可曾焚蠹木,长是滤虫泉。何日能相见,同君话五篇。
-
客居阻雪
古诗《客居阻雪》宋·释文珦,客居还岁暮,风雪掩柴扉。人向行中老,乡从梦里归。繁声交涧竹,馀冷入山衣。消遣凭诗句,犹惭未入微。
-
山中放歌
古诗《山中放歌》宋·释文珦,春草离离,秋兰猗猗,足纫吾衣。南山有芝,西山有薇,足乐吾饥。谁信谁疑,谁是谁非,足亡吾机。或瘗或焚,或暴或沉,足为吾归。生浮死休,已而已而,...
-
依韵酬葛秋岩陶体四首·其一
古诗《依韵酬葛秋岩陶体四首·其一》宋·释文珦,山林自多趣,况此晴和时。我友贲然来,相娱以琴诗。仓庚遗好音,薰风发清吹。悠然与心会,安能遽忘兹。
-
寄社人
古诗《寄社人》宋·释文珦,居士性无染,栽莲遍芳洲。宛在东林社,如乘太一舟。清香入书帷,净色涵衣篝。尚友千载间,宗雷亦君俦。
-
秋胡诗
古诗《秋胡诗》宋·释文珦,洁妇与秋胡,以礼成配匹。毕结方五朝,秋胡事行役。道涂既云远,年运亦易徂。日月迭相代,五回见荣枯。秋胡仕侯邦,音尘久疏绝。誓言奉姑嫜,秋霜拟贞...
-
寄友·其二
古诗《寄友·其二》宋·释文珦,半生行李各东西,无柰相思亿万重。又恐因书增别恨,人行不敢寄缄封。
-
秋夜感怀
古诗《秋夜感怀》宋·释文珦,秋山夜无人,虫在草根泣。明月照高林,虚窗风露入。生年四十馀,万事未有立。东西岐路间,终岁常汲汲。双亲死经年,宅兆久完葺。兄弟亦贫窭,于此不暇...
-
酬李漫翁暑中见寄韵
古诗《酬李漫翁暑中见寄韵》宋·释文珦,羲娥不停毂,催暑到茅屋。萍蓬无地头,桑梓念天目。古吟寓深情,时事堪痛哭。馀生竟何归,行已变陵谷。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
寄赠林石田
古诗《寄赠林石田》宋·释文珦,人言石田无所用,我道此田好畦垄。灵根至竟不曾枯,遍与人间作诗种。田翁去作王门客,山翁复有居山癖。两翁无奈路头分,朝朝莫莫空相忆。
-
为仇近仁赋山村
古诗《为仇近仁赋山村》宋·释文珦,我爱山村人,自得山村趣。唯与渔樵狎,绝无轩冕慕。高情寄云松,至乐在霜芋。长吟招隐诗,更作闲居赋。出处均一静,旷达遗万虑。犹嫌车马喧,肯受尘土...
-
古墓
古诗《古墓》宋·释文珦,不知何代公侯墓,酹坛攲倾牧儿聚。凄凉翁仲满身苔,独对寒松泣秋雨。
-
云际独坐
古诗《云际独坐》宋·释文珦,云际坐磐石,悠悠两无心。波静白鸥下,山寒黄叶深。幽人住何处,午磬来清音。日暮不能去,群峰生夕阴。
-
野性
古诗《野性》宋·释文珦,野性乐疏旷,从来厌风尘。孤寒无所资,屈身随众人。贵游弃疵贱,不能强相亲。蹉跎三十年,客路常清贫。晚来归山林,麋鹿为我邻。万事不挂意,一一皆天...
-
闲中吟
古诗《闲中吟》宋·释文珦,云山青青,风泉泠泠。山色可爱,泉声可听。乃赋归来,盟诸山灵。身去世远,心与真冥。蔬食果腹,麻衣蔽形。尘车绝迹,蓬户常扃。不行他缘,唯诵自经。...
-
重题郭文庙
古诗《重题郭文庙》宋·释文珦,尝闻郭文举,雅志在山林。内以道自胜,不为外物淫。人皆恋妻子,先生独幽寻。人皆厌轻肥,先生无衣衾。人皆觊荣达,先生甘陆沉。世道既难言,先生示如...
-
迂拙
古诗《迂拙》宋·释文珦,迂拙不任用,于焉老云耕。曾非尚高亢,聊复辞送迎。孤踪类山鹿,幽意存柴荆。春薇撷初茁,秋菊餐落英。倦来唯宴默,兴到或游行。明目烟霞色,清听风泉...
-
不留尘物
古诗《不留尘物》宋·释文珦,不留尘物涴吾清,更喜官中无姓名。淡饭粗衣随处乐,登山临水一身轻。
-
为清渭滨赋集清轩诗
古诗《为清渭滨赋集清轩诗》宋·释文珦,造化既橐籥,坱圠斯无穷。下达于幽阴,上彻于穹窿。物各限己私,是以无全功。高人作轩宇,与彼造化通。洋水皆心深,一碧涵虚空。洗尽世间尘,万象皆冲...