-
颂·其一
古诗《颂·其一》唐·傅翕,能知此心无隔碍,生死虚妄不能羁。而此一心皆悉具,八万四千诸律仪。
-
颂 其五
古诗《颂 其五》唐·傅翕,夜夜抱佛眠,朝朝还共起。行住镇相随,坐卧同居止。分毫不相离,如身影相似。欲知佛何在,只这语声是。
-
还源诗十二章·其八
古诗《还源诗十二章·其八》唐·傅翕,还源去,解脱无边际。和光与物同,如空不染世。
-
十劝·其七
古诗《十劝·其七》唐·傅翕,劝君七,万事无过须的实。朝三暮四不为人,此理安身终不吉。
-
独自诗二十章·其十三
古诗《独自诗二十章·其十三》唐·傅翕,独自美,迢迢弃朝市。追昔本愿证无生,不得无生终不止。
-
颂 其六
古诗《颂 其六》唐·傅翕,寂是法王根,动是法王苗。涅盘既不远,常住亦非遥。回心名净土,烦恼应时消。欲过三涂海,勤修六度桥。定当成正觉,喻若待来潮。
-
独自诗二十章·其二
古诗《独自诗二十章·其二》唐·傅翕,独自居,何意此勤劬。翘心寻本性,节志服真如。
-
十劝·其五
古诗《十劝·其五》唐·傅翕,劝君五,寻思地狱真成苦。眼前富贵逞容仪,须臾不久还归土。
-
独自诗二十章·其四
古诗《独自诗二十章·其四》唐·傅翕,独自坐,静思观无我。调直个身心,慈悲成萨埵。
-
行路难二十篇并序·其四·第四章明无相虚融
古诗《行路难二十篇并序·其四·第四章明无相虚融》唐·傅翕,君不见决定法中无决定,虚妄颠倒是菩提。若心分别菩提法,分别菩提还复迷。若了此迷无分别,迷与分别即菩提。分别菩提非一异,恒一同体不相离。安住性...
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
颂 其二
古诗《颂 其二》唐·傅翕,凡地修圣道,果地习凡因。恒行无所践,常度无度人。
-
率题六章·其五·第五章劝请仁贤背苦就乐
古诗《率题六章·其五·第五章劝请仁贤背苦就乐》唐·傅翕,愿子从为善,名价身为呈。诸天散花下,飞梵来相迎。同升珍宝殿,处处皆光明。共居常乐境,齐悦证无生。
-
劝谕诗三首·其三
古诗《劝谕诗三首·其三》唐·傅翕,修空截三有,精进作医王。共弘调御法,甘雨注无方。泽润群生等,慧解悉芬芳。普会三菩室,齐证真如房。
-
四相诗·其三·病相
古诗《四相诗·其三·病相》唐·傅翕,忽染沈痾疾,因成卧病身。妻儿愁不语,朋友厌相亲。楚痛抽千脉,呻吟彻四邻。不知前路险,犹向恣贪嗔。
-
十劝·其一
古诗《十劝·其一》唐·傅翕,劝君一,专心常念波罗密。勤修六度向菩提,五浊三涂自然出。
-
尔时大士语诸弟子昼夜思维观察自心生而不生灭而不灭止息攀缘人法相寂是为解脱乃作五章词曰·其一
古诗《尔时大士语诸弟子昼夜思维观察自心生而不生灭而不灭止息攀缘人法相寂是为解脱乃作五章词曰·其一》唐·傅翕,一更始,心香遍界起。敬礼无上尊,心心已无已。
-
十劝·其二
古诗《十劝·其二》唐·傅翕,劝君二,夫人处世莫求利。纵然求得暂时间,须臾不久归蒿里。
-
还源诗十二章·其六
古诗《还源诗十二章·其六》唐·傅翕,还源去,何须更远寻。欲求真解脱,端坐自观心。
-
颂 其三
古诗《颂 其三》唐·傅翕,清净明珠戒,庄严佛道场。身作如来相,心为般若王。愿早登莲座,口放大圆光。广照无边界,为佛作桥梁。开大毗尼藏,名传戒定香。
-
有沙门问大士那不出家答曰不敢住家不敢出家尔时又为东乡侯率题二章略说理要云·其二
古诗《有沙门问大士那不出家答曰不敢住家不敢出家尔时又为东乡侯率题二章略说理要云·其二》唐·傅翕,法相并无双,恒乖未曾各。沉浮随不随,摇漾泊无泊。