-
还源诗十二章·其十一
古诗《还源诗十二章·其十一》唐·傅翕,还源去,生死本纷纶。横计虚为实,六情常自昏。
-
独自诗二十章·其八
古诗《独自诗二十章·其八》唐·傅翕,独自往,触处随缘皆妄想。妄想心内逼驰求,即此驰求亦非往。
-
行路易十五首·其一
古诗《行路易十五首·其一》唐·傅翕,佛生具一体,生佛本来同。触目皆如此,无心自性中。行路易,路易不修行。有无心永息,只个是无生。
-
行路难二十篇并序·其二·第二章明真照无照
古诗《行路难二十篇并序·其二·第二章明真照无照》唐·傅翕,君不见真照分明性无照,通鉴坦荡复无平。安住无明知明照,了达明照之无明。一心永断于诸行,始复勤行于不行。一心非心亦非一,无一无心行不生。识心即...
-
行路易十五首·其十五
古诗《行路易十五首·其十五》唐·傅翕,无我无人真出家,何须剃发染袈裟。欲识逍遥真解脱,但看水牛生象牙。行路易,路易君谛听。无觉无菩提,无垢亦无净。
-
独自诗二十章·其三
古诗《独自诗二十章·其三》唐·傅翕,独自眠,寂寞好思玄。休息攀缘境,不著有无边。
-
尔时大士语诸弟子昼夜思维观察自心生而不生灭而不灭止息攀缘人法相寂是为解脱乃作五章词曰·其五
古诗《尔时大士语诸弟子昼夜思维观察自心生而不生灭而不灭止息攀缘人法相寂是为解脱乃作五章词曰·其五》唐·傅翕,五更初,稽首礼如如。归依无新故,不实亦不虚。
-
尔时大士语诸弟子昼夜思维观察自心生而不生灭而不灭止息攀缘人法相寂是为解脱乃作五章词曰·其四
古诗《尔时大士语诸弟子昼夜思维观察自心生而不生灭而不灭止息攀缘人法相寂是为解脱乃作五章词曰·其四》唐·傅翕,四更前,观法缘无缘。真如四句绝,百非宁复煎。
-
行路难二十篇并序·其十三·第十三章明寂静无照无得
古诗《行路难二十篇并序·其十三·第十三章明寂静无照无得》唐·傅翕,君不见诸法但假空施设,寂静无门为法门。一切法中心为主,馀今不复得心源。究检心源既不得,岂知诸法并无根。用此无根心照境,照之分明弥复惛。即此惛...
-
颂二首 其二
古诗《颂二首 其二》唐·傅翕,有物先天地,无形本寂寥。能为万象主,不逐四时雕。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
行路易十五首·其十二
古诗《行路易十五首·其十二》唐·傅翕,无明是无作,无作是无心。若见无心处,杨花水底沈。行路易,路易真无得。讲说千般论,不如少时默。
-
行路难二十篇并序·其十八·第十八章明不思议佛母
古诗《行路难二十篇并序·其十八·第十八章明不思议佛母》唐·傅翕,君不见爱欲贪淫诸佛母,诸佛世尊贪欲儿。从来菩提为我匠,今使我为众匠师。昔日千端外求佛,佛在衣中今始知。无量痴心本是道,三毒四倒不思议。虚妄行...
-
贪嗔痴·其一
古诗《贪嗔痴·其一》唐·傅翕,不须贪,看取游鱼戏碧潭。只是爱他钩下饵,一条线向口中含。
-
还源诗十二章·其十
古诗《还源诗十二章·其十》唐·傅翕,还源去,心性不沉浮。安住三三昧,万行悉圆收。
-
还源诗十二章·其四
古诗《还源诗十二章·其四》唐·傅翕,还源去,触处可幽栖。涅盘生死是,烦恼即菩提。
-
浮沤歌
古诗《浮沤歌》唐·傅翕,君不见骤雨近著庭际流,水上随生无数沤。一滴初成一滴破,几回销尽几回浮。浮沤聚散无穷已,大小殊形色相似。有时忽起名浮沤,销尽还同本来水。浮沤自...